7 علامت رایج سندروم پیش از قاعدگی یا PMS
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یکی از مشکلات شایع در میان زنان است که به تغییرات فیزیکی و روحی در دوران قبل از قاعدگی اشاره دارد. این وضعیت در هفته‌های منتهی به قاعدگی بروز می‌کند و می‌تواند با علائمی نظیر نفخ، درد شکم، حساسیت پستان، تغییرات خلقی و ولع مصرف مواد غذایی همراه باشد.
با توجه به اینکه تقریباً 80 درصد زنان حداقل یک علامت از این سندرم را تجربه می‌کنند، درک و شناسایی این علائم اهمیت ویژه‌ای دارد. این مقاله به بررسی علائم رایج PMS و تأثیرات آن بر کیفیت زندگی زنان می‌پردازد و به دنبال راهکارهایی برای مدیریت بهتر این وضعیت خواهد بود.
دوران PMS چیست؟ (سندرم پیش از قاعدگی)
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) به مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌ها اشاره دارد که معمولاً قبل از شروع قاعدگی در زنان بروز می‌کند. این علائم شامل تغییرات خلقی، حساسیت سینه‌ها، افزایش اشتها، خستگی، تحریک‌پذیری و حتی احساس افسردگی می‌شود. برآوردها نشان می‌دهد که تقریباً ۷۵ درصد از زنان در سنین باروری، برخی از این علائم را تجربه می‌کنند.
این علائم در یک الگوی مشخص و قابل پیش‌بینی ظاهر می‌شوند، اما شدت و نوع تغییرات جسمی و روحی ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. در عین حال، مهم است که این مشکلات اجازه ندهند زندگی روزمره شما تحت تأثیر قرار گیرد. با استفاده از روش‌های درمانی و تغییرات در سبک زندگی، می‌توان به کاهش علائم PMS کمک کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
علائم PMS چیست؟ (علائم شدید و شایع سندروم پیش از قاعدگی)
بهتر است بدانید که علائم عاطفی و رفتاری این سندروم می‌تواند شامل تنش و اضطراب، حالت افسردگی، نوسانات خلقی و تحریک‌پذیری باشد. برخی از زنان ممکن است به راحتی گریه کرده یا احساس خشم کنند. تغییرات در اشتها و هوس‌های غذایی نیز رایج است و ممکن است خواب رفتن برای آن‌ها دشوار شود.
همچنین، برخی از خانم‌ها ممکن است تمایل به دوری از جمع و گوشه‌گیری پیدا کنند و در تمرکز دچار مشکل شوند. تغییر در میل جنسی نیز از دیگر علائم شایع این دوره است. شدت و نوع این علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت است و در برخی موارد، می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی داشته باشد.
علت سندروم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟
علت دقیق سندرم پیش از قاعدگی هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل مختلفی می‌توانند به بروز و تشدید این وضعیت کمک کنند. یکی از این عوامل، تغییرات دوره‌ای در سطح هورمون‌ها است که باعث تغییر در علائم و نشانه‌ها می‌شود و با شروع حاملگی یا یائسگی کاهش می‌یابد.
همچنین، تغییرات شیمیایی در مغز، به ویژه نوسانات در سطح سروتونین که یک انتقال‌دهنده عصبی مهم در تنظیم خلق و خو است، می‌تواند به بروز علائم PMS منجر شود. کاهش سطح سروتونین ممکن است احساس افسردگی، خستگی، افزایش اشتها و مشکلات خواب را به همراه داشته باشد. علاوه بر این، برخی از زنان که علائم شدیدتری را تجربه می‌کنند، ممکن است به افسردگی تشخیص داده نشده مبتلا باشند، هرچند که افسردگی به تنهایی نمی‌تواند تمام نشانه‌ها را توضیح دهد.
پی‌ام‌اس چند روز قبل از پریود شروع می‌شود؟
علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) می‌تواند بلافاصله پس از تخمک‌گذاری آغاز شود که در روز ۱۴ چرخه قاعدگی ۲۸ روزه اتفاق می‌افتد. برخی از زنان ممکن است در این زمان دچار نشانه‌های پی‌ام‌اس شوند، اما بیشتر خانم‌ها در هفته‌ای که به شروع قاعدگی نزدیک می‌شوند علائم را تجربه می‌کنند.
شدت و زمان شروع این علائم به ویژگی‌های فردی و چرخه قاعدگی هر زن بستگی دارد. به همین دلیل، ممکن است برخی از زنان علائم را زودتر یا دیرتر از دیگران احساس کنند. همچنین، مهم است که به یاد داشته باشید که احتمال بارداری در این دوره وجود دارد، بنابراین اگر علائم غیرعادی یا غیرمنتظره‌ای را تجربه کردید، بهتر است با پزشک مشورت کنید. این اطلاعات می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر با تغییرات جسمی و عاطفی خود در این دوره کنار بیایید.
علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
- نفخ شکم: این علامت به دلیل احتباس مایعات و تغییرات هورمونی رخ می‌دهد. زنان ممکن است احساس سنگینی و فشار در ناحیه شکم داشته باشند که می‌تواند ناراحت‌کننده باشد.
- درد شکم: دردهای شکمی می‌توانند به صورت انقباضات و ناراحتی در ناحیه زیر شکم بروز کنند. این دردها به دلیل تغییرات هورمونی و انقباضات رحمی ایجاد می‌شوند.
- درد پستان: حساسیت و درد در ناحیه پستان‌ها یکی دیگر از علائم شایع PMS است. این درد به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش حجم بافت پستان ایجاد می‌شود.
- آکنه: تغییرات هورمونی می‌تواند منجر به افزایش تولید چربی در پوست و بروز آکنه شود. این مشکل در هفته‌های قبل از قاعدگی تشدید می‌شود.
- ولع مصرف مواد غذایی: زنان ممکن است در این دوره به ویژه به شیرینی‌جات و غذاهای پرکالری تمایل بیشتری پیدا کنند. این ولع می‌تواند ناشی از تغییرات هورمونی و نیاز به انرژی باشد.
- خستگی : احساس خستگی و کمبود انرژی یکی دیگر از علائم رایج PMS است. این خستگی می‌تواند ناشی از تغییرات هورمونی و اختلال در خواب باشد.
- تحریک‌پذیری و تغییرات خلقی: زنان ممکن است در این دوره دچار نوسانات خلقی، اضطراب و افسردگی شوند. این تغییرات به دلیل نوسانات هورمونی و تأثیر آن بر سیستم عصبی رخ می‌دهد.
تشخیص سندرم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟
تشخیص سندرم پیش از قاعدگی به دلیل عدم وجود آزمایش‌های خاص یا نشانه‌های فیزیکی مشخص، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. پزشک بر اساس الگوهای علائم شما در دوره‌های قاعدگی، به تشخیص PMS می‌پردازد. برای این منظور، ممکن است از شما خواسته شود که علائم خود را حداقل برای دو چرخه قاعدگی در یک تقویم یا دفترچه یادداشت کنید.
ثبت تاریخ شروع و پایان علائم و همچنین زمان قاعدگی می‌تواند به پزشک در شناسایی الگوهای کمک کند. همچنین، باید توجه داشت که برخی شرایط دیگر مانند سندرم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و مشکلات خلقی مانند افسردگی و اضطراب می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند. در این صورت، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی مانند تست عملکرد تیروئید یا ارزیابی‌های روانشناسی را برای تشخیص دقیق‌تر درخواست کند.
درمان سندرم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟
برای بسیاری از زنان، تغییرات در عادات روزمره می‌تواند به کاهش علائم کمک کند، اما در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند. داروهای ضد افسردگی مهار کننده باز جذب سروتونین (SSRI) مانند فلوکستین و سرترالین به عنوان درمان خط اول برای PMS شدید و PMDD استفاده می‌شوند و ممکن است به صورت روزانه یا فقط در دو هفته قبل از قاعدگی مصرف شوند.
همچنین، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و ناراحتی کمک کنند. در مواردی که تغییرات غذایی و ورزشی کافی نیست، دیورتیک‌ها مانند اسپیرونولاکتون می‌توانند به کاهش نفخ و تورم کمک کنند. همچنین، قرص‌های هورمونی پیشگیری از بارداری می‌توانند تخمک‌گذاری را متوقف کرده و علائم PMS را تسکین دهند.
نتیجه گیری
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یک وضعیت شایع است که بسیاری از زنان در دوران قاعدگی خود با آن مواجه می‌شوند. علائم این سندرم می‌تواند شامل نفخ، درد شکم، حساسیت پستان، آکنه، ولع مصرف مواد غذایی، خستگی و تغییرات خلقی باشد. شدت و نوع این علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی روزمره داشته باشد.
درک بهتر این علائم و تأثیرات آن‌ها می‌تواند به زنان کمک کند تا با این دوره از زندگی خود بهتر کنار بیایند. همچنین، مشاوره با پزشک و اتخاذ روش‌های درمانی مناسب می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!